Program adaptacyjny w przedszkolu to zorganizowany proces, mający na celu ułatwić dzieciom i ich rodzicom przejście do nowego środowiska. Jego poprawne przeprowadzenie wzbudza w maluchu większą pewność siebie, ułatwia naukę, usprawnia zajęcia i sprawia, że dziecko czuje się swobodniej w nowym miejscu. Program adaptacyjny w dużej mierze odbywa się w placówce, angażując nauczycieli, dzieci i nierzadko samych opiekunów. Jakie dokładnie cele spełnia? Czy zakłada przygotowanie rodziców do pełnienia nieco innej roli?
Spis treści
ToggleProgram adaptacyjny to proces wdrożeniowy, który przygotowuje dzieci do zajęć, samodzielnego przebywania w placówce i przestrzegania wewnętrznych reguł. W procesie przystosowania chodzi nie tylko o przedstawienie środowiska i innych dzieci, ale także zbudowania bezpieczeństwa i udzielania dziecku wsparcia psychicznego. W definicyjnym ujęciu — program określa pełen, wewnętrzny system oddziaływań zarówno pod kątem pedagogicznym, jak i organizacyjnym. Wszystko to ma zapewnić dzieciom lepszy start przedszkolny, doprowadzając do równowagi między potrzebami maluszków a otaczającym środowiskiem. Adaptacja ma więc wpływ na relacje z rówieśnikami, rozwój, stan emocjonalny, samopoczucie i naukę.
Dni adaptacyjne nie są obowiązkowe. Oznacza to, że wiele placówek nie przeprowadza adaptacji, pozostawiając ten proces całkowicie w rękach rodziców. Decyzja tego typu argumentowana może być np. brakami kadrowymi czy problemami organizacyjnymi. Warto więc przed wyborem placówki upewnić się jak wygląda współpraca z rodzicami dzieci nowo przyjętych, czy zaplanowane są zajęcia adaptacyjne i czy przed koniecznością oddania dziecka do przedszkola wymagane jest odbycie adaptacji w domu.
Każde przedszkole wprowadza inne regulacje wewnętrzne, dlatego też trudno ustalić sztywny harmonogram takiego programu. Przyjmuje się, że dzień adaptacyjny zazwyczaj obejmuje pierwsze, krótkie wizyty dziecka w placówce. Dzieje się to w towarzystwie rodzica, który może nadzorować maluszka, pomagać mu i jednocześnie zmniejszać szok, który może pojawić się podczas pierwszego dnia. W czasie tych wizyt dziecko ma możliwość poznania nauczycieli, innych dzieci, a także przestrzeni i rutyny przedszkola. Następnie wizyty te stają się coraz dłuższe, doprowadzając do sytuacji, w której rodzic pozostawia swoją pociechę na cały dzień.
Każdy maluch jest inny, a co za tym idzie — ma inne wymagania i potrzeby. Dlatego też nie ustala się sztywnych norm związanych z czasem adaptacji, szanując, że jest indywidualna kwestia dla każdego dziecka (na którą wpływają czynni endo- i egzogenne[2]) Tak oto proces ten trwać może zarówno kilka dni, jak i kilka tygodni.
Jeśli adaptacja trwa zbyt długo, rekomendowane jest podjęcie konsultacji ze specjalistami, tj. psycholog dziecięcy. Może bowiem się okazać, że problemy adaptacyjne są wynikiem zaburzeń rozwojowych czy psychicznych.
W dużym uogólnieniu celem programu adaptacyjnego jak zapewnić maluchowi bezpieczeństwo i komfort podczas nadchodzących zmian. Co więcej — wspomaganie dziecka w tym procesie ma znaczący wpływ również na rodziców, którzy chcą dla swojej pociechy wszystkiego, co najlepsze.
W wyszczególnieniu głównym celem adaptacji jest:
Dodatkowo celem jest obniżenie lęku rodziców — ten zwykle związany jest z obserwowanym dorastaniem córki lub syna. Nie da się bowiem ukryć, że opiekun powierzający opiekę nauczycielom odczuwa lawinę różnorodnych emocji, które wynikają z troski i miłości. Adaptacja dziecka do przedszkola ma na celu uspokoić te emocje, nieść większą pewność i niezależność.
Program pomaga dziecku w nadchodzących zmianach, niwelując lęk przed separacją i minimalizując obawy związane z nowymi wyzwaniami i doświadczeniami. Maluch, który nie dostaje w tym czasie uwagi i wsparcia ze strony dorosłych czuje się zagrożony, niepewny siebie, przytłoczony. To wtedy pojawiają się napady złości, płacz, problemy relacyjne i niechęć do edukacji. Rolą pracowników przedszkola jest przygotować dziecko (i chętnych członków rodzin przedszkolaków) do nadchodzących zmian — najlepiej jeszcze przed rozpoczęciem roku szkolnego.
Program adaptacyjny docelowo bazuje na naturalnych zachowaniach, zabawie, otwartości na dziecięce emocje, budowaniu pewności siebie i samodzielności. W tym celu wykorzystuje się m.in.:
Programy adaptacyjne są przeznaczone dla wszystkich dzieci w wieku przedszkolnym (tj. 3-6 lat), które rozpoczynają edukację w danej placówce. Program ten dedykowany jest zwłaszcza maluszkom, które nie uczestniczyły wcześniej w żłobku czy innych formach opieki grupowej.
Wyzwania związane z adaptacją zwykle dotyczą silnych emocji, nieodpowiedniego przygotowania w domu, braku zaangażowania ze strony rodzica, niezrozumienia samego procesu. Jeśli wiec maluch odczuwa lęk lub smutek na skutek separacji z rodzicem, ważne jest stopniowe wydłużanie czasu pobytu. Im spokojniej i wolniej przebiega proces adaptacji, tym maluch mniej nerwowo reaguje na pozostanie w placówce. Jeśli z kolei lęk wynika z nieznajomości nowego miejsca — nauczyciele powinny wprowadzić konkretną rutynę w obowiązkach i zabawach. To powinno iść w parze z dedykowanymi zajęciami integracyjnymi — zwłaszcza jeśli występują problemy relacyjne.
Bibliografia:
[1] Ziółkowska, A., Miturska, B., & Marcinkowska, D. SPOKOJNI RODZICE–UŚMIECHNIĘTE DZIECI Program adaptacyjny dla dzieci 3-letnich Przedszkola nr 4 we Wrocławiu.
[2] Fijałkowska, A. Proces adaptacji dziecka do środowiska przedszkolnego. Środowiskowe i językowe, 133.
Wyprawka do przedszkola - o czym trzeba pamiętać