Twoje dziecko spędza w przedszkolu nawet kilkadziesiąt godzin w miesiącu. Nic więc dziwnego, że docelowo musi być to miejsce idealne – tj. zapewniające odpowiednią opiekę i bezpieczeństwo. Jeśli maluch wraca z placówki smutny lub jeśli opiekunki zgłaszają problem na tle wychowawczym – być może konieczne będzie przeniesienie dziecka do innego przedszkola lub innej grupy przedszkolnej. Decyzja ta bywa trudna nie tylko pod kątem organizacyjnym czy formalnym, ale także emocjonalnym, społecznym i relacyjnym.
Zatem, jak przenieść malucha do innego przedszkola, aby dziecko nie odczuwało stresu i dyskomfortu? Jaką rolę pełni w tym procesie przedszkole? Jakie objawy wskazują, że konieczne jest szukanie nowego miejsca?
Spis treści
ToggleTak. Obecnie Ministerstwo Edukacji nie wprowadziło konkretnych przepisów w tym obszarze. Oznacza to więc, że rodzice dzieci „problemowych” nie mają żadnych ograniczeń, a co za tym idzie – mogą zmieniać wielokrotnie placówki w dowolnym dla siebie momencie (również w trakcie trwania roku szkolnego).
Rodzice nie muszą od razu podejmować decyzji o zmianie placówki. Jeśli więc ich pociecha nie odnajduje się w grupie i nie czuje się dobrze wśród rówieśników – rozwiązaniem może być zmiana grupy. Opiekunowie, którzy podejmują taką decyzję, muszą pamiętać, że zmiana ta ma wynikać z konkretnych problemów. Dlatego też cały proces powinien bazować na współpracy na linii rodzice – dyrekcja przedszkola.
Docelowo rodzic powinien przygotować odpowiedni wniosek, w którym to przedstawi swoje argumenty. Na podstawie dokumentów, dyrekcja podejmie decyzje o dalszych krokach. Wszelkie zasady tworzenia oddziałów i przepisywania grup opisano w statucie przedszkola (§ 4 rozporządzenia MEN z 21 maja 2001 r.).
Tak. Dyrektor może samodzielnie wnieść wniosek o przeniesienie dziecka do innej grupy przedszkolnej. Sam wniosek nie oznacza jednak podjęcia ostatecznej decyzji – tj. przeniesienie dziecka może nastąpić wyłącznie za zgodą rodziców. Najczęściej przesłanką do takiej decyzji są wszelkie problemy relacyjne lub rozwojowe.
Warto w tym miejscu podkreślić, że to dyrektor jest jednostką decydującą w sprawie złożonego wniosku. To on bowiem przygotowuje szczegółową organizację – w tym dot. podziału grup (§ 5 załącznika nr 1 do ww. rozporządzenia).
Nie. Nawet gdy przedszkole (a właściwie dyrekcja placówki) wyjdzie z taką inicjatywą, to decyzja ta musi być zatwierdzona przez rodziców dziecka.
Gdy dyrekcja zrobi to bez zgody opiekuna, ten ma prawo się odwołać i w razie konieczności – zgłosić sprawę do rady miasta. Pamiętaj, że decyzje o zmianie grupy jest niezwykle ważna – nie pozwól, aby placówka podejmowała takie kroki bez odpowiedniego przygotowania dziecka.
Jak już wspominaliśmy – proces przepisywania dziecka do innej grupy przedszkolnej bazuje na wniosku rodziców, którzy składają dokumenty do dyrekcji. Ta, po ich przenalizowaniu, podejmuje decyzje, a co za tym idzie – może nie pomóc w przeniesieniu dziecka.
Opiekun może oczekiwać uzasadnienia od takiej decyzji, na podstawie której będzie mógł później stworzyć odwołanie. Warto jednak pamiętać, że owe odwołanie ponownie trafia do dyrekcji, która może, ale nie musi, zmienić swoją pierwotną decyzję.
Odmowa może wynikać z różnych przyczyn – głównie z braku wolnych miejsc w innych grupach lub z trudności organizacyjnych, które ciężko będzie przeskoczyć.
Najczęściej głównym kryterium tworzonych grup jest wiek dziecka. Zdarza się więc, że budowaniu młodszej grupy znajdują się dzieci od 2.5 do 3 roku życia, a w starszych – od 4 do 6. Nie jest to jednak uniwersalne i zawsze obowiązujących kryterium – o tym bowiem decyduje dyrekcja i statut przedszkola.
Artykuł 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie szczegółowej organizacji publicznych szkół i przedszkoli mówi, że placówka w swojej działalności uwzględnia potrzeby dzieci, zainteresowania, poziom uzdolnienia czy rodzaj niepełnosprawności. Dlatego też może dojść do sytuacji, w której 4-letni przedszkolak trafi do grupy starszaków.
Uwaga! Jeśli rodzic nie chce, aby dziecko dostało się do danego środowiska (np. do starej grupy), może umieścić swoje konkretne oczekiwania we wniosku. Ponownie jednak dyrekcja może nie zgodzić się na to zgłoszenie i podane w nim argumenty.
Nowa grupa to nowe środowisko. Cały proces może więc wymagać ponownego procesu adaptacyjnego, który ściśle związany jest z lękiem separacyjnym. Dziecko, pomimo nowej pespektywy rozwoju i budowania znajomości może wykazać się buntem i sprzeciwem. Te silne emocje wynikają z faktu, że maluch nie tylko stracił kontakt z dziećmi, które lubił i znał, ale także musi nauczyć się współpracy z nowymi opiekunkami.
Dlatego też tak ważne jest, aby wyjaśnić dziecku skąd te zmiany, co z nich wynika i jakie są zalety nowej sytuacji. Skup się pozytywnych emocjach – tj. nowych znajomościach i możliwościach zabawy z innymi dziećmi. Nie mów o swoich obawach, które związane są z wychowaniem przedszkolnym. Zamiast tego przygotuj malca do zmian, aby zminimalizować negatywne skutki. Gdy to konieczne – poproś o pomoc przedszkole i przedszkolanki, które ułatwią proces adaptacji.
Wzbudzaj w dziecku poczucie bezpieczeństwa – maluch może na początku czuć się nieco nieswojo. Bądź empatyczny i otwarty na te emocje. Nie mów zbyt dużo o poprzednim miejscu – zamiast tego skup się tym, co może dać mu nowe środowisko.
Bibliografia:
[1] Dz.U. 2001 nr 61 poz. 624 – ISAP, Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 maja 2001 r.
Wyprawka do przedszkola - o czym trzeba pamiętać