Przeprowadzka, złe warunki w placówce i problemy z rówieśnikami to jedne z głównych czynników, wpływających na zmianę przedszkola. Decyzja tego typu bywa trudna, ale nierzadko realnie wpływa na dalszy rozwój oraz samopoczucie dziecka. W obliczu tej sytuacji wielu opiekunów, zwłaszcza będących w separacji lub po rozwodzie (gdzie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej zdecydował sąd), zastanawia się, czy jeden rodzic może wypisać dziecko z przedszkola? Okazuje się bowiem, że polskie przepisy bardzo jasno odnoszą się do tych wątpliwości.
Spis treści
ToggleJak czytamy w art. 97 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego — w sytuacji, gdy władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każdy z nich jest uprawniony i zobowiązany do jej wykonywania. Jeśli więc opiekunowie podejmują decyzję o wypisaniu malucha z placówki, muszą obopólnie rozstrzygać o tych istotnych sprawach dziecka. Nie oznacza to jednak, że zmuszeni są do wspólnego złożenia podpisu — wystarczy zgoda jednego z rodziców, z założeniem, że reprezentuje on wspólną, rodzicielską decyzję.
Nieco inaczej wygląda ów proces, jeśli dochodzi do pozbawienia władzy rodzicielskiej. Jeśli jeden z opiekunów ją utracił, to automatycznie traci prawo decydowania o swoim potomku. W takiej sytuacji drugi opiekun może samodzielnie podejmować decyzje, nawet pomimo zgłoszonego sprzeciwu.
Tak. Ze względów organizacyjnych wystarczy oświadczenie woli jednego z rodziców — ten nijako „reprezentuje” wolę dwóch opiekunów. Placówka nie ma narzędzi do tego, aby żądać oficjalnego stanowiska Ojca i Matki.
Obecne przepisy prawa oświatowego w żaden sposób nie wymagają zgody obojga rodziców w obrębie edukacji czy postępowania rekrutacyjnego (przepis art. 130 ust. 4). W sytuacji sprzeciwu jednego z rodziców — spory rozstrzyga sąd opiekuńczy. Nie ma więc żadnych sytuacji w obrębie edukacji, które wymagałyby jasnego stanowiska obojga opiekunów. Placówka nie powinna więc wymagać podpisów Ojca i Matki w sytuacjach organizacyjnych (np. zgoda na wycieczkę), opiekuńczych (np. odbiór dziecka) czy edukacyjnych (np. zajęć dodatkowych).
Procedury związane z wypisaniem dziecka z przedszkola mogą nieco różnić się w zależności od regulaminu wewnętrznego placówki (tzw. statut). Docelowo można jednak sprowadzić je do kilku, poniższych kroków.
Krok 1: Sprawdzenie wewnętrznego regulaminu placówki. Bez względu na dalsze kroki i cel złożonych dokumentów, opiekun prawny zawsze powinien rozpocząć wszelkie działania od zapoznania się z regulaminem placówki. Mając na względzie dobro dziecka, ważne jest, aby cały proces przeprowadzić sprawnie oraz zgodnie z narzuconymi wymaganiami.
Krok 2: Wniosek. Najczęściej proces wypisania dziecka sprowadza się do złożenia pisemnego wniosku. Dokument ten musi podpisać przynajmniej jeden rodzic (lub wyłącznie jeden opiekun, jeśli drugi ma ograniczoną władzę rodzicielską).
Krok 3: Uregulowanie zobowiązań. W zależności od placówki (przedszkole prywatne vs. publiczne), rodzice muszą liczyć się z koniecznością uregulowania zaległych płatności.
Krok 4: Złożenie wszystkich pozostałych dokumentów. Może to również być moment, w którym przedszkole poprosi o zwrot wszelkich materiałów należących do placówki (np. książki).
Nie. Nie ma obecnie żadnych, konkretnych przepisów, które nałożyłyby ten obowiązek na placówkę. Wynika to z faktu, że dyrektor przedszkola może nie być poinformowany o danej sytuacji rodzinnej (tj. pozbawienie władzy rodzicielskiej), a tym samym — istnieje ryzyko poinformowania niewłaściwych osób. Dyrektor nie pełni rol mediatora lub sądu opiekuńczego, dlatego też nie ma narzędzi i wiedzy, aby orzekać o władzy rodzicielskiej (pełnej lub ograniczonej). Docelowo więc placówka opiera się na podpisie jednego rodzica, uznając tym samym daną umowę za wiążącą.
Aby odpowiedzieć na to pytanie, ponownie należy przyjrzeć się bliżej dwóm, możliwym scenariuszom. Jeden zakłada, że rodzina jest objęta władzą rodzicielską obojga rodziców, a drugi — wyłącznie jednego z opiekunów.
1) W przypadku wspólnej władzy rodzicielskiej wszelkie spory rozstrzyga sąd rodzinny. Jeśli więc jeden z opiekunów podjął decyzję bez powiadomienia drugiego rodzica — sprawę należy skierować do wyższych instancji. Przedszkole nie ma wiedzy i narzędzi, aby rozstrzygać ową kwestię.
2) Gdy ograniczona jest władza rodzicielska, zgodnie z prawem, całkowitą opiekę przejmuje jeden z rodziców.
Zwykle główną przyczyną tej trudnej decyzji jest inna wizja wychowania dziecka. Jeśli placówka nie spełnia ogólnie rozumianych oczekiwań — opiekun może zdecydować o zapisaniu malca do np. przedszkola prywatnego. Oboje rodziców zwykle podejmuje kroki w tym kierunku, gdy:
Należy przy tym pamiętać, że artykuł § 1. jasno wskazuje, iż rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Decyzje tego typu powinny więc być podyktowane dobrem dziecka, a nie sporem czy problemami relacyjnymi (np. gdy osoba trzecia próbuje pozbawić rodziców władzy rodzicielskiej lub gry rodzice nadużywają władzy rodzicielskiej).
Bibliografia:
[1] Ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz.U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.) – art. 96-98.
Wyprawka do przedszkola - o czym trzeba pamiętać