Liszajec – jakie są metody diagnostyki i leczenia?

W obecnych czasach istnieje wiele chorób skóry. O wielu z nich nie mamy pojęcia. Jedną z nich jest liszajec zakaźny, który jest bakteryjną chorobą skóry. Jego cechą charakterystyczną jest przede wszystkim żółto-miodowy strup. Infekcja nim spowodowana zazwyczaj trwa kilkanaście dni, nieleczona może przedłużyć się do kilku tygodni. Warto wiedzieć jak dokładnie wygląda liszajec, jakie są jego objawy oraz jak skutecznie i szybko można się go pozbyć.

Przyczyny liszajec zakaźny i jego wygląd

Liszajec zakaźny wywołują zazwyczaj bakterie gronkowca złocistego oraz paciorkowca z grupy B. Atakują one powierzchnię skóry, najczęściej szyję, twarz, okolice ust i nosa, a także paznokcie u rąk. Zmiany skórne mogą pojawić się w kilku miejscach jednocześnie.

Charakterystyczne objawy to wykwity, wyglądające jak ropne pęcherze. Ich powierzchnia szybko wiotczeje i pęka. Następnie wydostająca się na zewnątrz ropa zasycha w postaci wspomnianych wcześniej strupów o kolorze żółto – miodowym. Do objawów liszajca zalicza się też rumień skóry i świąd. Poza zmianami skórnymi, u chorych zarażonych liszajcem zakaźnym występują też m.in. suchość skóry, zaparcia, częste oddawanie moczu, zaburzenia świadomości, uczucie chłodu oraz infekcje górnych dróg oddechowych. Można wyróżnić kilka rodzajów liszajca zakaźnego. Zostaną one opisane poniżej.

Rodzaje liszajca zakaźnego

liszajec pęcherzykowy – cechują go szybko tworzące się pęcherze, o zwiotczałej powierzchni,

zapalenie mieszków włosowych (liszajec mieszków włosowych) – obejmuje duży obszar skóry.

Liszajec zakaźny występuje najczęściej u osób, które żyją w dużej grupie. Łatwo zakażają się nim np. dzieci chodzące do żłobków czy przedszkoli poprzez kontakt bezpośredni, a także osoby często przebywające w zespołach oraz sportowcy uprawiający dyscypliny kontaktowe (zapasy, boks). Ponadto pojawia się on u osób cierpiących na zaburzenia metaboliczne czy endokrynologiczne, a także u pacjentów z osłabioną odpornością oraz problemami z przewodem pokarmowym. Dodatkowo rozwojowi liszajca sprzyja nieprzestrzeganie zasad higieny osobistej.

• Lordoza u dziecka – objawy i leczenie

Leczenie liszajca zakaźnego

Na wstępie warto zauważyć, iż liszajec często mylony jest m.in z opryszczką, ospą wietrzną, atopowym zapaleniem skóry, alergią, grzybicą skóry czy oparzeniami. Z tego powodu niezwykle ważna jest jego diagnostyka, która oparta powinna być na rozmowie z lekarzem, który przeprowadzi odpowiedni wywiad. Dodatkowo zaleca się także badania laboratoryjne. Leczenie liszajca zakaźnego głównie polega na odpowiedniej pielęgnacji zmian skórnych. Należy je oczyszczać, stosując mydła antybakteryjne. Zazwyczaj stosuje się też maści i kremy, wzbogacone o antybiotyki. Niezwykle istotne jest odkażenie miejsc zmienionych, głównie przy pomocy środków zawierających substancje odkażające. Ponadto pacjentom zaleca się częste nawilżanie i natłuszczanie skóry. Czasem do terapii włączane jest również antybiotyki doustne Odpowiednio leczony liszajec może zniknąć już po 7-10 dniach. Jednak niewykryty może doprowadzić do różnorodnych powikłań. Zalicza się do nich m.in. niesztowicę, głębokie zapalenie skóry, zapalenie szpiku, zapalenie naczyń chłonnych, a także ropnego zapalenia stawów.

Jak pozbyć się liszaja domowym sposobem?

Nie zaleca się leczenia liszaja domowymi sposobami, ponieważ może to prowadzić do pogorszenia stanu zdrowia i pogłębienia choroby. Liszajce są zazwyczaj leczone przez dermatologów za pomocą specjalistycznych metod i leków, według zaleceń lekarza.

Jeśli podejrzewasz, że masz liszajca zakaźnego, skonsultuj się z lekarzem lub dermatologiem, aby zdiagnozować chorobę i otrzymać właściwe leczenie. Leczenie liszajca zwykle polega na stosowaniu miejscowych lub doustnych leków przeciwzapalnych, kortykosteroidów lub immunomodulatorów.

Jednak, jeśli chcesz zrobić coś w domu, aby wspomóc leczenie lub złagodzić objawy, możesz spróbować tych działań:

1. Stosuj okłady z wilgotnych kompresów z owsa lub rumianku, aby złagodzić swędzenie i ból.
2. Unikaj skórnego drażniącego mydła i kosmetyków oraz długotrwałego kontaktu z wodą.
3. Unikaj noszenia ciasnych, obcisłych ubrań, które mogą podrażniać skórę.
4. Zachowaj higienę skóry i unikaj dotykania zainfekowanych obszarów, aby uniknąć rozprzestrzeniania się choroby.
5. Unikaj narażenia na czynniki, które mogą pogorszyć chorobę, takie jak nadmierna ekspozycja na słońce, stres czy zmiany temperatury.

Pamiętaj, że poważne przypadki liszajca wymagają specjalistycznej opieki dermatologicznej.

Czy liszaj swędzi?

Tak, liszajec może powodować swędzenie skóry. Jednym z najczęstszych objawów liszajca jest swędzenie, szczególnie na obszarze dotkniętym chorobą. Swędzenie może być łagodne lub bardzo intensywne, co zależy od indywidualnego przypadku.

Liszajce to choroba bakteryjna charakteryzujących się zmianami skórnymi, które mogą występować w różnych miejscach na ciele. W zależności od rodzaju liszajca, zmiany skórne mogą być czerwone, różowe, brązowe, fioletowe lub złote, a mogą być również pokryte łuskami lub grudkami.

W przypadku wystąpienia swędzenia skóry, warto skonsultować się z dermatologiem, który przepisze odpowiednie leki przeciwświądowe lub przeciwzapalne, aby złagodzić objawy. Leki te mogą pomóc zmniejszyć swędzenie i obrzęk oraz zmniejszyć ryzyko infekcji skóry.

Warto robić wszystko, aby w ogóle nie doszło do zakażenia liszajcem. Sposobów jest bardzo wiele i są one niezwykle proste. Przede wszystkim należy unikać kontaktu z przedmiotami codziennego użytku należącymi do osoby chorej. W związku z czym trzeba korzystać tylko z własnych ubrań i ręczników oraz pamiętać o codziennej higienie. Dzięki temu istnieje mniejsze prawdopodobieństwo, że liszajec się pojawi czy rozwinie.

Należy pamiętać, że skóra jest najbardziej narażona na kontakt z niebezpiecznymi bakteriami, dlatego to z jej zakażeniami spotykamy się najczęściej. Aby tego uniknąć trzeba każdego dnia szczególnie o nią dbać m.in. poprzez codzienne mycie rąk czy używanie kremów.