Z czego zarabia prywatne przedszkole?

Niewystarczająca ilość miejsc w placówkach publicznych i duże zapotrzebowanie wśród rodziców, przyczyniło się do wzrostu popularności placówek prywatnych. Te niewiele różnią się w sposobie realizacji podstawy programowej, ale znacząco wyróżniają się w sposobie pracy i pozyskiwania funduszy. Z racji tego, że są to biznesy prowadzone przez osoby prywatne (tj. nie są finansowane z budżetu państwa), muszą pobierać od rodziców tzw. czesne. Jak wyglądają koszty utrzymania w prywatnym przedszkolu? Na jaką formę pomocy mogą liczyć placówki tego typu?

Jakie są główne źródła dochodu dla prywatnych przedszkoli?

Głównym źródłem dochodu w niepublicznych przedszkolach jest czesne — tj. comiesięczne opłaty, pozyskiwane od rodziców przedszkolaków. Wartość czesnego ustalana jest przez placówki, które uwzględniają w nim, m.in. opłaty związane z utrzymaniem budynku i kadry pedagogów. Niepubliczne przedszkole kosztować może od kilkuset, do nawet kilku tysięcy złotych miesięcznie. Ta duża różnica wynika z m.in. lokalizacji przedszkola, zakresu dodatkowych zajęć, liczebności grup oraz uzyskanego prestiżu.

Fundamentalnym źródłem dochodu są także wpisowe i wszelka, dodatkowa forma pomocy, która pochodzić może od lokalnej społeczności i dedykowanych programów.

• Czy książki w przedszkolu są obowiązkowe?

Czy przedszkola otrzymują jakieś wsparcie finansowe od władz lokalnych lub rządu?

Nie. Głównie dodatkowym sposobem na pozyskiwanie środków dla przedszkola, jest m.in.:

• branie udziału w projektach w ramach Europejskiego Funduszu Unijnego,
• organizowanie festynów ze zbiórkami,
• organizowanie odpłatnych spotkań dla rodziców, np. z pedagogami i psychologami, którzy dzielą się swoją wiedzą,
• sprzedaż wyrobów, tworzonych przez przedszkolaków,
• współprace z lokalnymi przedsiębiorcami.

Dodatkowo wykorzystuje się tzw. źródła dochodów własnych, które przyjmują formę np.:

• darowizn pieniężnych na rzecz placówki,
• wynajem sal i boiska,
• pobieranie opłaty za posiłki wydawane w przedszkolu, 
• wpływy za wydane duplikaty i odpisy z dokumentów przedszkolnych,
• odsetki od nieterminowego regulowania należności (w przedszkolu prywatnym często nałożone są kary finansowe z tytułu nieprzestrzegania umowy).

Wydatki finansowane powyższymi dochodami mogą być dokonywane w ramach planu finansowego, o których więcej mówi ustawa o finansach publicznych [1].

Jakie rodzaje opłat rodzice muszą uiścić, aby ich dzieci uczęszczały do prywatnego przedszkola?

Pierwszą opłatą jest tzw. wpisowe, które uiszcza się w momencie podjęcia rekrutacji. Zwykle jest to wartość jednego czesnego. Następnie, co miesiąc, rodzice zobligowani są do wnoszenia opłaty w kwocie, ustalonej przez placówkę. Zwykle czesne uwzględnia kwotę wyżywienia.

Dodatkowe opłaty, z którymi muszą liczyć się rodzice, to m.in. opłaty za zajęcia dodatkowe, wycieczki, dodatkowe godziny zajęć dydaktycznych i dodatkowe materiały z zakresu edukacji przedszkolnej (jeśli nie uwzględniono ich w czesnym).

Uwaga! Rodzaj i wielkość opłat dookreśla statut, który przyjmuje formę podobną do tych, które spotkać można w przedszkolach państwowych.

Jakie są typowe koszty operacyjne, jakie ponoszą prywatne przedszkola?

Pod mianem „kosztów operacyjnych” mamy na myśli wszelkie koszta związane z główną działalnością przedsiębiorstwa. Obejmują one wydatki, które firma ponosi w trakcie prowadzenia swojej codziennej działalności, ale nie uwzględniają podatków.

Typowe koszty operacyjne w prywatnym przedszkolu (których nie ma w publicznych przedszkolach), to m.in.:

• koszty pracowników — te uzależnione są od tego, ile zarabia przedszkolanka i nauczyciel wychowania przedszkolnego, a także kadra sprzątająca itd. Do wyceny dolicza się koszty związane ze szkoleniami i kursami,
• koszty najmu lokalu,
• koszty związane ze sprzętem, zabawkami, przyborami edukacyjnymi i dydaktycznymi,
• koszty amortyzacji, które stanowią za poduszkę finansową,
• koszty związane z mediami,
• koszty obejmujące marketing i promocję.

Jakie są wyzwania finansowe, z jakimi mogą się borykać prywatne przedszkola?

Prywatne przedszkole, z racji sposobu pracy, spotyka się z szeregiem wyzwań finansowych. Do tejże grupy zaliczyć można:

• nieprzewidywalność przychodów — te uzależnione są od liczby zapisanych dzieci oraz opóźnień w zakresie płatności,
• koszty stałe — tj. płace, ubezpieczenia, czynsz, który rośnie na skutek np. inflacji,
• szkolenia oraz zmieniające się przepisy związane z koniecznością posiadania odpowiednich kwalifikacji,
• koszty związane z naprawami i modernizacją,
• duże koszty początkowe, związane z inwestycją w nieruchomości, wyposażeniem, materiałami dydaktycznymi czy zatrudnieniem wykwalifikowanej kadry,
• działania konkurencji,
• działania związane z marketingiem i promocją.

Warto także pamiętać, że przedszkola publiczne otrzymują pewne, stabilne wsparcie, które ściąga z ramion dyrekcji ogrom odpowiedzialności. Wsparcie, które obowiązuje w państwowych placówkach, nie obejmuje placówek prywatnych, które muszą planować budżet, tworzyć poduszkę finansową i nierzadko uruchamiać procesy windykacyjne. Dlatego też właściciele przedszkoli nierzadko sięgają po formę dotacji zewnętrznych, co ma zapewnić im większą płynność finansową.

Bibliografia:

[1] Dz.U.2023.0.1270 t.j. (2009), Art. 223 ust. 3 ustawy o finansach publicznych