Płacz dziecka nierzadko łamie serca rodziców. W rzeczywistości jednak łzy są najłatwiejszym sposobem na informowanie opiekunów o smutku, poczuciu zagrożenia i innych, trudnych do zidentyfikowania emocjach. Maluch może więc płakać w różnych okolicznościach — nie tylko w domu, ale i w przedszkolu. Jak pomóc mu w tych trudnych chwilach? Jak zmniejszyć ryzyko dziecięcego łkania? Odpowiadamy.
Spis treści
TogglePłacz jest często mechanizmem obronnym na niespodziewaną i nieznaną sytuację. To nierzadko najłatwiejszy sposób na pokazanie swojego niezadowolenia, bólu, zaskoczenia lub sprzeciwu. Dziecko płacze, bo czuje się zagrożone, nie radzi sobie z innymi emocjami i gdy chce w ten sposób rozładować strach i niepokój.
Aby zapobiec wszystkim tym emocjom — porozmawiaj z dzieckiem o nadchodzących zmianach. Podczas niej należy bazować na pozytywnych emocjach. Warto także wzbudzać ciekawość, tworzyć scenariusze zabaw, zachęcać malucha do otwartości. Poniżej przedstawiamy listę naszych 3., żelaznych zasad:
Jeśli placówka pozwoli — odwiedź przedszkole podczas Dni Otwartych. Dziecko w ten sposób pozna nowe miejsce, zobaczy inne dzieci i nie będzie czuło zaskoczenia podczas swojego pierwszego dnia.
Opisując przedszkole, koncentruj się na pozytywnych walorach. Opisz zabawki, przestrzeń, dzieci, opowiedz o placu zabaw i zajęciach dodatkowych. Buduj komunikaty w sposób krótki, zachęcający. Nie przelewaj swoich lęków i niepewności na dziecko. Nawet jeśli obawiasz się adaptacji i pierwszych dni — nie mów o tym.
Jeśli dziecko zada Ci pytania — nie unikaj ich. Gdy znasz odpowiedź, powiedz prawdę i zrezygnuj z dwuznacznych i zawiłych komunikatów. Jeśli nie znasz odpowiedzi — przyznaj się do tego, mówiąc, np. Nie wiem, spytamy razem w poniedziałek.
Nie skupiaj się wyłącznie na rozstaniu i kilkugodzinnej rozłące. Opowiedz o niej w sposób naturalny. Jeśli dziecko otrzyma komunikat, że w tej samotności będzie mogło się bawić, rysować, huśtać czy układać klocki — najpewniej nie skupi na tym całej swojej uwagi.
Dziecko na samą myśl o przedszkolu i pozostaniu bez opiekuna może poczuć strach. Nierzadko wiec jego pierwszą reakcją na poranne szykowanie… jest płacz. Co w takiej sytuacji zrobić?
Obowiązkiem pedagoga jest uczestniczyć w procesie adaptacyjnym. Jego wsparcie, wiedza i doświadczenie jest nieoceniona — potraktuj go więc jako kompana, który pomoże nie tylko Tobie, ale i Twojemu dziecku. Wykaż zrozumienie i zaufanie do nauczyciela. Nie bój się prosić wprost o pomoc, wsparcie i dobre rady. Jasno zakomunikuj swoje zaangażowanie, gotowość do pracy w domu, chęć stałego kontaktu.
Bibliografia:
[1] Denham, S. A. (1998). Emotional development in young children. Guilford Press.
[2] Ignatowski, G. Płacz–przyczyny i skutki. Dyskursy o kulturze Discourses on Culture, 93.
Wyprawka do przedszkola - o czym trzeba pamiętać